بانوی کبوتر و سیب

قصه روشنایی و عشق

چشم انتظار خون گریه میکنم

بنویس

عشق یعنی سرزمین پاک من عشق یعنی لحظه بیداد من عشق یعنی لیلی و مجنون شدن عشق یعنی وامق و عذرا شدن عشق یعنی مسجد الاقصی من عشق یعنی کودک فردای من عشق یعنی کلبه دل ساختن در قمار زندگی جان باختن عشق یعنی چشمهای پر ز خون درد و غم یکجا بهم آمیختن عشق یعنی دردهای بیشمار گریه کردن, سوختن, افروختن عشق یعنی کعبه اسرار من عشق یعنی مخزن الاسرار من

من شنیدم از درون قصه ها اخر لیلی و مجنون مرگ است

لیک گفتم به دلم

این عشق است

 اخر هر عشق پاکی مرگ است

سرو سیه چشم من ای نازنین برده ای از من دل و هم عقل و دین یاد دو چشم یاد دو ابروی تو کار من است گر نپسندی تو این من که درآن دام تو افتاده ام سر به بر وسینه ات خواهم همین یک نظری تا به تو انداخته ام دور شده آنگه ز من ایمان و دین ناصحم ار عشق شود از من بری عشق توکم کرده از عقلم چنین

بنویس...تو که میدونی من توی سکوت می میرم...بنویس

چهارشنبه بود

گفته بودم قرارمون یادت نره!

اما انگار دیگه همه قرارا پاک شدن...!

انگار دیگه فرصت ها تموم شدن...!

اما این ختم کلام نیست....................!

میسوزم تا نسوزی.

پای آمدن ندارم.

اما به انتظار آمدنت چشم در راهم......

تو را من چشم در راهم

بنویس

تنم را تب می گیرد.
و چشمانم را،
چیزی شبیه اشک...

تو می دانی و من.

تنم را تب می گیرد...
و پشت بام خانه انقدر بالا می رود،
که غارتگران حریص ،
و تکاپوی پیش از مرگشان را می بینم...

 

تنم را تب می گیرد و بازوانم،
 از بوسه های مدام، گرم می شود...
جدا از هیاهو...،
من به آتش زیر پشت بام نمی اندیشم،
و تکاپوی مرگ آسای آن پایین را نمی بینم...

من بوسه ها را لمس می کنم،
رطوبت اشک ها را حس می کنم
و زنگ آخرین سوالی که نمی پرسم ،
آزارم می دهد،
زنگ مکرر حرفی که نمی گویم...

 

 تو می دانسته ای و من؟

خداحافظ رفیق
خداحافظ رفیق
دیگر مجال دیدنی نیست
نه اشک
نه  بوسه
دستها یخ بست
دستها یخ بست
شب مرد
بیا تا بدرود
خداحافظ رفیق
من من چه بگویم از گلوی پر دردم
از جراحتهای دوستی
از پوسیدن و گندیدن بی وقفه  دوستی

یا از مرگ تدریجی تو
یا زوال بی وقفه خویش
کاش کاش می شد زیبایی رادرمشتت بگذارم و بگریزم
خداحافظ رفیق
به راستی به راستی مجالی نیست؟؟؟!
خداحافظ رفیق
من وتوتاابدازهم جدا نخواهیم شد
وفرداروزاخرین دیدارماست
خداحافظ رفیق
 فرداروزیست که غیبت همیشگیمان رابایدباورکنیم
به راستی به راستی چگونه؟؟!!
می دانی زیستن به حکم این ششها لحظه ای جز مرگ به بار ندارد
ترجیح من عشق بود
ترجیح من دنیایی به کوچکی کف دستی پاکیزه و  نوازشگربود
امابه راستی به راستی میان هجوم طوفان منجلاب
می توان چیزی را منزه داشت
خداحافظ رفیق
برای من خداحافظ تکراریک سنت نیست     

من و تو تا ابد با هم خواهیم بود
گو که دیروز روز
روز وداع مان بود
   خداحافظ رفیق ترین رفیق
هر چه گشتم جایی برای خوابی در خود نیافتم
***
سهم من انگار از سپیده دم خنجر اولین اشعه بود
نه فرولغزیدن زیبای ژاله بر لبان گل ناز

خداحافظ رفیق
خداحافظ رفیق
هرچند سخت
خداحافظ رفیق
هر چند زهر
هر چند تلخ
تلخ زهر
اما  خداحافظ رفیق
دیدن رنج میان چشمان تو
در توان من نبود
کاش برای تشخیص زیبایی
تجربه ای بوده باشم ات.

خداحافظ رفیق
نه وصیتی دارم نه گله
آه آه رفیق
خداحافظ
اما بیا اشک یکدیگر را نبینیم
دستت را به من بده و تا ابد خداحافظ  رفیق

کودکانمان را عشقی بی پروا  بیاموز
بیاموزشان عشق یعنی بودن
زندگی یعنی دوستی
   *
خداحافظ رفیق
تلخی هایم را ببخش میان شیرینی نگاهت
اغتشاشم را ببخش میان آرامش کلامت
و عشق جنون آسایم را میان صداقت نادرت
و
خستگی هایم را میان صبر مادرانه ات
.
شبها و رودخانه را
آوازها و شعرها را
حرفها و بوسه ها را
میان آلبومی بگذار تا فصل غبار فرا رسد
کاش میان خاطراتت خاطره ای باشم
گو فراموش ترین خاطره
<<خداحافظ رفیق>>
این خواب را بارها دیده بودم
دیده بودم روزی که با تو بگویم
.خداحافظ رفیق.
   **
می بینی می بینی
چه عریانم
و از چار بند تنم می چکم چون اشک
و بر خاک و قلم جاری می شوم

خداحافظ رفیق
اشکی برای منست بوسهای کن
برای روزهای زیبای ابریت
برای عاشقانه هایت میان جنگل
برای شکستن سکوت شبهای کابوس

بیاد بسپار
همیشه و همیشه
در خانه ام بروی رفیقی باز خواهد بود
و
و
و
حال ازین در برو
خداحافظ رفیق
خداحافظ  زیبا ترین خاطره
خداحافظ  زیباترین رفیق

خواب کج می بینم

و نه باز عاشق شده ام؟!!  ل

همه چیز و کس بد و کج

برف سپیدم کج کج می آید به اسیری زمین چرکین

همه بد می بینم

و  کج می رویم

راستی کج شده است؟؟

یا من کج می بینم؟؟