کردند ننگ و زشت
دیدیم ظلم و جور
گفتند سرنوشت
گفتیم سرنوشت

این رسم آدمیست
این رانده از بهشت
هر آنچه خواست کرد
با نام سرنوشت

با من خطا نمود
بی عشق و بی وفا
بد ذات و بدسرشت

گفتم چنین ستم
با من روا نبود
گفتا نه از من است
ایزد چنین نوشت!
***
این رانده از بهشت
هر آنچه خواست کرد
با نام سرنوشت
***
وقتی که شب رسید
زخم سه تیغ دوست
دیرینه یار را
در جای کشته بود

انصافتان کجاست؟
آیا چنین سترگ
این قصه های تلخ
ایزد نوشته بود؟؟